Email |  Print | RSS | Comment |  

Woensdag, 03 November 2010 | Door Crethi Plethi

Op dinsdag 2 april 2002 werd de Geboortekerk in Bethlehem bezet door zwaar bewapende Palestijnse terroristen die probeerden te ontsnappen aan een actie van het Israëlische leger, Operation Defensive Shield, die erop gericht was om Palestijnse terroristen te arresteren in de omgeving van Bethlehem. Dit gijzelingsdrama zou duren tot en met vrijdag 10 mei 2002, waarna de Palestijnse terroristen een vrijgeleide kregen naar Gaza en enkele Europese landen. Hoewel moslims over de hele wereld grote protesten organiseren als één van hun heiligdommen of moskeeën worden ontheiligd, hebben ze er geen enkele moeite mee om een Christelijk heiligdom te ontwijdden en daarnaast de aanwezige monniken en nonnen te gijzelen. Je zou verwachten dat de hele wereld de actie van de Palestijnse terroristen toen heeft veroordeelt, maar in plaats daarvan werden de Israëlische troepen aangewezen als veroorzakers van het gijzelingsdrama en collectief veroordeelt vanwege zogenaamde daden tegen de menselijkheid.

Iraakse Christenen rouwen en begraven hun doden na het gijzelingsdrama in een katholieke kerk door Islamitische terroristen van al-Qaeda.

Ik moest hieraan terugdenken toen het recente gijzelingsdrama in de Sayidat al-Nejat kerk in Bagdad met veel bloedvergieten door Iraakse Veiligheidstroepen werd beëindigt.

Nou zit er enig verschil in beide situaties, omdat de terroristen van de Islamitische Staat van Irak, een organisatie die banden heeft met al-Qaeda, erop uit waren om zoveel mogelijk slachtoffers onder de Christelijke gijzelaars te maken, en de Palestijnse terroristen in 2002 er belang bij hadden om hun gijzelaars zolang mogelijk in leven te houden totdat ze zelf vrijgeleide hadden gekregen. Maar feit is dat ook de Palestijnse terroristen de Geboortekerk in Bethlehem met explosieven hadden volgepropt, zodat bij een Israëlische aanval er vele slachtoffers zouden vallen, ook onder de Christelijke gijzelaars.

Laten we er van uitgaan dat de actie die het Iraakse leger afgelopen zondag ondernam om de gijzeling te beëindigen erop gericht was om de Iraakse burger te beschermen en te verdedigen tegen deze vorm van terreur van moslimextremisten. Dat de uitkomst desastreus is wordt in het Westen verder voor kennisgeving aangenomen. Het zijn immers ook interne aangelegenheden en het zijn tenslotte ‘gematigde’ Iraakse moslims die islamitische terroristen aanvallen, daarnaast zijn de slachtoffers in dit geval hoofdzakelijk Christenen. Wat kan je daar dan nog voor commentaar op hebben?

Nou, misschien wel het volgende: wat als hier het Israëlische leger bij betrokken was geweest? Als we er van uitgaan dat ook Israël haar acties erop richt om haar burgers (jood en arabier) te beschermen tegen terreur van Palestijnse extremisten, hoe zou de wereld dan gereageerd hebben? Of het Vaticaan? Of de UN?

Daarom heb ik commentaar op dit Iraaks bloedbad. Omdat het niet lijkt uit te maken als er bloedbaden plaatsvinden in het Midden Oosten zolang het maar een gevolg is van acties door hetzij extremistische moslims of door de veiligheidstroepen van islamitische landen. Maar dit verandert als Israël erbij betrokken is. Dan liggen de verhoudingen plotseling anders voor een heleboel mensen, terwijl de situaties vergelijkbaar zijn. Het gaat immers in beide gevallen om extremisten die hun terreur uitvoeren om hun doel te bereiken: in het geval van Israel is dat het uitroepen van een (Islamitische) Palestijnse Staat waar geen plaats is voor democratie, joden en gematigden; in het geval van Irak is dat het uitroepen van een (Islamitisch) terroristisch bolwerk waar geen plaats is voor democratie, christenen, joden en gematigde moslims. En in beide gevallen proberen de regeringen van Irak en van Israël hun burgers te beschermen tegen deze extremisten.

Het gijzelingsdrama in Bethlehem

Israel had in het voorjaar van 2002 het plan opgevat om een einde te maken aan de terroristische infrastructuur op de Westelijke Jordaanoever. Deze terreur was niet alleen gericht op joodse steden en dorpen, maar ook op Palestijnse inwoners van de Westelijke Jordaanoever, waarbij afpersing, verkrachting en moord aan de orde van de dag was. En dit alles door zogenaamde Palestijnse ‘vrijheidsstrijders’ (waaronder leden van Hamas, Palestijnse Islamitische Jihad en Fatahs Tanzim) die streden voor een Palestijnse Staat.

Op 2 april 2002, als Israël Operatie Defensive Shield uitvoert, gaan een aantal terroristen naar de Geboortekerk in Bethlehem en houden de priester en een aantal nonnen er tegen hun wil vast. De terroristen gebruiken de Kerk als een schietpositie van waaruit ze op IDF soldaten schieten in de omgeving. Het lukte een IDF eenheid om de kerk en het gebied er om heen te betreden zonder een schot te lossen en de priester en de nonnen te evacueren die toen aanwezig waren.

Maar diezelfde dag nog, ondanks het succes van de Israëlische actie tegen de terroristen, gaan Palestijnse terroristen waaronder prominente leden van Fatahs Tanzim zoals Ibrahim Abayat, Abdalah Tirawi, Aziz Jubran, Jihad Jaara, Abdullah Daoud en Khalil Mohammed Abdullah al-Nawara inclusief door de VS getrainde Palestijnse politieagenten opnieuw naar de Geboortekerk en nemen de aanwezige priesters, monniken en nonnen in gijzeling. Het juiste aantal terroristen is onduidelijk. Sommige bronnen spreken van 50 terroristen, volgens andere bronnen ligt het aantal tussen de 150 en 180. De New York Times bericht dat, “Palestijnse schutters veelvuldig het gebied rond de kerk als een toevluchtsoord gebruikten na hun acties, in de verwachting dat Israël gevechten zou proberen te vermijden in de buurt van het Christelijke heiligdom.”

Hierbij wordt misbruik gemaakt van Israëls goedheid en respect voor heiligdommen, want de commandant van de Israëlische strijdkrachten in het gebied verklaart al snel dat de IDF niet van plan is om de Kerk met geweld binnen te vallen uit respect voor het heilige karakter van de Geboortekerk voor het Christendom. Maar de Palestijnen hebben geen enkel respect voor de Geboortekerk en het Christendom. Ze kwamen zwaarbewapend, met geweren en explosieven, de kerk binnen waarna ze de aanwezigen gijzelden als losgeld voor hun eigen leven. De hele kerk werd met booby traps ondermijnt en er werd geregeld vanuit de kerk op posities van het IDF geschoten.

Eén van de geëvacueerde priesters verklaarde op 7 april dat de Palestijnen schietend de kerk binnen vielen en dat de aanwezigen in feite gijzelaars waren, hoewel hij ze niet zo wilde noemen voor de camera. Maar zei hij: “We hebben absoluut geen keuze. Zij hebben geweren, wij niet.”

In eerste instantie zien Christelijke autoriteiten de overname door de Palestijnen als een schending van het heilige karakter van de Geboortekerk. Aartsbisschop Jean-Louis Tauran, de Vaticaanse staatssecretaris en de topambtenaar buitenlands beleid, stelde dat “de Palestijnen bilaterale overeenkomsten met het Vaticaan overtreden, waarin zij zich verbinden met het handhaven en het voldoen aan de status quo met betrekking tot de christelijke heilige plaatsen en de rechten van de christelijke gemeenschappen. Om de ernst van de huidige situatie uit te leggen, wil ik beginnen met het feit dat de bezetting van de heilige plaatsen door gewapende mannen een schending is van een lange wettelijke traditie dat teruggaat tot het Ottomaanse tijdperk. Nooit eerder zijn zij, voor zo’n lange tijd, bezet geweest door gewapende mannen.”

Maar deze houding verandert al snel. Michel Sabbah, de Patriarch van Jeruzalem en vertegenwoordiger van de Rooms-Katholieke Kerk, zegt dat “de basiliek een vluchthaven is voor iedereen, inclusief strijders, als ze hun wapens neerleggen. Wij hebben een verplichting om een veilige plek te bieden aan zowel Palestijnen als Israëliers.” Op 8 april waarschuwt het Vaticaan, bij monde van woordvoerder Joaquin Navarro-Valls, Israël om zich te houden aan internationale verdragen en de rechten van de heiligdommen te eerbiedigen. Een woordvoerder van katholieke monniken beschuldigde Israël van “onbeschrijfelijke barbaarse wandaden.” Hoewel de Israëlische Minister-President Sharon had gezegd dat “de Israëlische soldaten de heilige plek niet zouden ontwijdden zoals de Palestijnen dat hadden gedaan,” veroordeelde de hele wereld het optreden van Israël. Zogenaamde ‘vredesactivisten’ probeerden het cordon van Israëlische militairen te doorbreken om solidariteit met de Palestijnse terroristen te betuigen, wat twee keer ook lukte.

Op 12 april vraagt de Franciscaner Orde aan Israël om de aanwezigen in de Geboortekerk vrij te laten gaan. Op 20 april eist de Grieks-Orthodoxe kerk internationale interventie en zegt Israël aansprakelijk te houden voor de gevolgen van het gijzelingsdrama.

Op 24 april meldde de Jerusalem Post dat drie Armeense monniken erin geslaagd waren om de kerk via een zijpoort te ontvluchten. Ze vertelden dat de Palestijnen goud en andere eigendommen, met inbegrip van crucifixen en gebedenboeken, hadden gestolen. Daarnaast veroorzaakten ze veel schade aan het interieur van de kerk. Ook zouden ze begonnen zijn met het slaan van de geestelijken. Na afloop van de gijzeling bleek pas hoe erg de Palestijnen hadden huisgehouden in de Kerk. Ze hadden de geleverde voedselvoorraden in beslag genomen en “aten als inhalige monsters” volgens de gegijzelden, terwijl zij honger moesten lijden. Ze dronken ook het bier, wijn en whiskey die ze vonden in de vertrekken van de kerk, ondanks het islamitisch verbod op het drinken van alcohol. Ze gebruikten geen toiletten, maar urineerden waar ze wilden, zodat de kerk stonk naar urine. Volgens de orthodoxe priesters en een aantal burgers creëerden de Palestijnse terroristen een regime van angst. Ook in de rooms-katholieke delen van het complex was er bewijs van minachting voor religieuze normen. Katholieke priesters zeiden dat sommige bijbels werden verscheurd voor toiletpapier en vele waardevolle voorwerpen werden verwijderd.

Gedurende de gijzeling waren er enkele schotenwisselingen tussen de Palestijnse terroristen en het Israëlische leger. Dit resulteerde in enkele gewonden aan beide zijde en enkele Palestijnse doden. Na intensieve onderhandelingen kwam er een einde aan de gijzeling. In ieder geval 39 terroristen kregen een vrijgeleide naar Gaza en Europese landen, waaronder 13 door Israël meest gezochte terroristen.

De wereld is tevreden, Yasser Arafat is tevreden. De hele gijzeling is in een grote anti-Israëlische propaganda stunt verandert. De Palestijnse terroristen, die de meest verschrikkelijke misdaden hebben gepleegd en onschuldige burgers hebben gedood, komen er ongestraft van af en zitten veilig te genieten in hun nieuw verworven ‘democratische’ vrijheid.

Het gijzelingsdrama in Bagdad

Op zondag 31 oktober 2010 bestormen gewapende terroristen de aandelenbeurs van Bagdad. Hier ontstaat een vuurgevecht met beveiligers en er vallen enkele doden en gewonden. Deze aanval was een afleidingsmanoeuvre om de Iraakse beveiligers bij de kerk weg te lokken naar de aandelenbeurs. Het plan lukt. Na de aanval op de aandelenbeurs nemen de terroristen de nabijgelegen katholieke kerk in. In deze kerk, de Sayidat al-Nejat kerk, is op dat moment net een dienst begonnen waar ongeveer 120 christelijke Irakezen bij aanwezig zijn. Naar later zal blijken is het niet toevallig dat de terroristen van de Islamitische Staat van Irak deze kerk aanvallen.

Al vrij snel omsingelen Iraakse veiligheidstroepen de kerk en maken ze het de terroristen duidelijk dat ze zich moeten overgeven, omdat anders de kerk bestormd gaat worden. De terroristen op hun beurt eisen de vrijlating van vrouwelijke gevangenen in Egypte die overgestapt zouden zijn naar de Islam, maar volgens de terroristen daarvoor gevangen worden gehouden.

In de uren die volgen gooien de terroristen een explosief in de ruimte waar de christenen zijn samengebracht. Hierdoor vallen de eerste slachtoffers. Als het Iraakse leger in actie komt volgen al vrij snel enkele explosies, twee zelfmoordenaars blazen zich op in de volgepakte ruimte met christenen, waarna de rest van de terroristen een vuurgevecht aangaan met de Iraakse troepen. Volgens Iraakse politiebronnen overleven 58 Iraakse Christenen deze aanslag niet, waaronder hoofdzakelijk vrouwen en kinderen. Er zijn daarnaast ongeveer 75 gewonden. Onder de doden zijn 2 priesters, 5 terroristen, en 17 beveiligers. Ongeveer 8 terroristen zouden gearresteerd zijn.

De terroristen die de aanval uitgevoerd hebben zijn lid van de Islamitische Staat van Irak, een soennitische organisatie met allerlei vertakkingen, die banden hebben met al-Qaeda. In een verklaring op hun website over de aanval op de kerk zeiden ze: “De Mujahedeens hebben een vuil nest van het polytheïsme overvallen, welke door de Christenen van Irak gebruikt werd als hoofdkwartier in hun oorlog tegen de Islam. Door de genade van Allah en Zijn glorie waren ze in staat de aanwezigen te overvallen.”

Vandaag heeft de Islamitische Staat van Irak een nieuwe verklaring afgelegd en gezegd dat het vasthouden van tot de Islam bekeerde vrouwen door de Koptische kerk in Egypte de reden is van de bestorming van de kerk in Bagdad. Daar werd aan toegevoegd dat vanaf vandaag alle Christenen in het Midden Oosten legitiem doelwit geworden zijn van al-Qaeda aangezien de Koptische kerk van Egypte niet gereageerd heeft op het ultimatum van afgelopen maandag waarin 48 uur de tijd gegeven werd om alle vrouwelijke gevangenen vrij te laten.

In een verklaring zegt de groep: “Het Ministerie van Oorlog van de Islamitische Staat van Irak verklaard dat alle centra, organisaties en besturen van Christelijke leiders en aanhangers legitieme doelwitten zijn geworden voor de Mujahedeens, overal waar wij ze kunnen treffen. We zullen het zwaard niet van hun nekken halen totdat ze zich afkeren van de misdaden van de Koptische kerk, en totdat ze aan de Mujahedeens laten zien dat ze serieuze druk uitoefenen op de Koptische kerk om onze moslimzusters vrij te laten die ze gevangenhouden in hun kloosters.”

De groep claimt dat de Koptische kerk in Egypte christelijke vrouwen die overstappen naar de Islam gevangen houden om ze zo te bewegen terug te keren naar hun eigen geloof. Ongeveer 9% van de Egyptenaren is koptisch terwijl de rest moslim is.

Als reactie op deze dreigementen zijn de veiligheidsmaatregelen in Irak bij kerken en christelijke instellingen verscherpt. Ook heeft Patriarch Shenouda III van Alexandrië, de koptische leider in Egypte, extra beveiliging gekregen.

Twee kerken, twee verschillende reacties

Hoewel de situaties verschillen in details, zoals het feit dat de Geboortekerk in Bethlehem aangemerkt wordt als een Christelijk heiligdom en de kerk in Iran niet, blijven de overeenkomsten tussen beide gijzelingen en de uiteindelijke reactie van de Westerse pers en kerkelijke besturen opmerkelijk te noemen.

In het geval van Bethlehem is het handelen van Israël door ambassadeurs, kerkelijke besturen, de Paus en door wereldleiders scherp veroordeelt. En dit terwijl Israël met uiterste voorzichtigheid optrad, uit respect voor de gevoeligheden van de Christelijke gemeenschap, maar vastberaden om de Palestijnse terroristen te kunnen arresteren. Alleen vanwege de enorme diplomatieke druk, waarin de wereld dus mee heulde met de terroristen, gaf Israël toe aan een “humane” oplossing die echter geen recht doet aan de misdaden van deze Palestijnse misdadigers.

In het geval van Bagdad is het handelen van Irak geprezen door de Amerikaanse legerleiding, terwijl de politiek, media en activisten er verder het zwijgen toe doen. De Paus heeft opgeroepen tot gebed voor de slachtoffers en voor vrede in de regio, maar geen woord van veroordeling richting het optreden van de Iraakse veiligheidstroepen of richting islamitische organisaties in Irak of over de ontheiliging van een kerkdienst.

Als we hier iets van geleerd hebben dan is het wel dat de wereld met twee verschillende ogen naar het Midden Oosten kijkt. De daden van Israël worden op een andere weegschaal gewogen dan de daden van hun Arabische buren. Zolang de slachtoffers Joden en Christenen zijn, en zolang het kerken zijn die ontheiligd worden, maakt dat de Islam niets uit.