Email |  Print | RSS | Comment |  

 Email |  Print

Vrijdag, 28 Januari, 2011 | Jerusalem Post | Bewerkt door Crethi Plethi

Egyptsiche activisten verbranden een poster van Gamal Mubarak, de zoon van president Hosni Mubarak, tijdens een protestbijeenkomst in Caïro op 21 september 2010. De anti-regering demonstranten zijn tegen een mogelijke opvolging van het presidentschap van Egypte door Gamal Mubarak. (AP Foto)

Pro-Democratische Protesten in Midden-Oosten Gemakkelijke Prooi voor Islamisten

Volgens Israëlische veiligheidsexperts kunnen pro-democratische protesten gemakkelijk overgenomen worden door Islamisten.

In een vrijdag verschenen artikel in de Jerusalem Post wijzen de Israëlische experts op het gevaar van een overname van de protesten door Islamisten die met andere bedoelingen de Arabische autocratische regeringen omver willen werpen dan de pro-democratische bewegingen oorspronkelijk voor ogen hebben. In plaats van de gedroomde vrijheid volgt dan de strengere Islamitische wetgeving die de gehele samenleving volgens de strengste Islamitische wetten hervormt. Ditzelfde overkwam bijvoorbeeld Iran in 1979 na afloop van de anti-Sjah protesten.

De Israëlische deskundigen kijken daarom met gemengde gevoelens naar de sociale onrust in het Midden-Oosten. Op donderdag voegde Jemen zich bij het rijtje van Arabische staten die recentelijk ongekende demonstraties zagen tegen hun autoritaire leiders en Egypte zet zich schrap voor nog meer onrust.

Hoewel de experts op de korte termijn geen directe gevolgen voor de nationale veiligheid van Israël voorspellen, zien sommigen de massale protesten als een gevaarlijke opstap voor islamisten die de pro-democratische opstanden gemakkelijk zouden kunnen gaan gebruiken voor het omverwerpen van de regeringen. Maar deze regeringen werken ook samen met het Westen en de VS (en heimelijk zelfs met Israël) in het tegengaan van radicale islamistische bewegingen zoals de Moslimbroederschap, Hamas, Hezbollah en Al-Qaeda die ofwel het terrorisme steunen of zelf als terroristische groepering aangemerkt zijn.

“We moeten begrijpen dat we op een vulkaan leven”, zegt Maj-Gen (Res.) Ya’acov Amidror, voormalig hoofd van het Onderzoek en Evaluatie directoraat van het Israëlische leger.

“Voorwaarden kunnen van dag tot dag veranderen. We moeten ons afvragen wat het slechtste scenario is”, zei hij. “We bevinden ons op dik ijs, maar zelfs dat smelt uiteindelijk.”

“We moeten niet de adviezen, die nu uit bepaalde landen in West-Europa komen, opvolgen,” zei hij. [Deze adviezen suggereren dat de opstanden zouden kunnen leiden tot een golf van democratische revoluties in het Midden-Oosten].

“Er is geen directe angst voor enige escalatie voor onze veiligheid. De belangrijkste vraag is echter: zullen we op de langere termijn klaar zijn voor alle denkbare scenario’s.”

Maj-Gen. (Res.) Giora Eiland, een voormalige nationale veiligheidsadviseur en onderzoeker bij het Tel Aviv University Institute for National Security Studies (INSS), zei: “Er is een redelijke kans dat de Moslimbroederschap aan de macht komt als er een revolutie plaats vindt in Egypte. Dat zou niet alleen slecht zijn voor Israël, maar voor alle democratieën [in het Westen].”

En hij voegde daaraan toe dat “de echte strijd in Egypte niet gaat tussen Mubarak en pro-democratische elementen, maar tussen Mubarak en de [islamistische] Moslimbroederschap”.

Volgens Giora Eiland was de recente confrontatie in Libanon tussen het pro-westerse 14-maart-beweging en de door Hezbollah gedomineerde 8-maart-beweging niet zo ernstig als het oog deed vermoeden.

“Het is waar dat de twee kampen in een politieke confrontatie terecht zijn gekomen die de scheidslijnen op scherp hebben gezet. Maar er is [nog steeds] een duidelijk belang voor beide partijen om te blijven samenwerken – niet alleen om een burgeroorlog te voorkomen, maar om te genieten van het beste van beide werelden,” zei hij.

“Zolang er een regering van nationale eenheid [in Libanon is] kan het pro-westerse kamp het Westen blijven vragen om economische en militaire steun, daarbij wijzend naar de democratie in Libanon, een vrije economie en een functionerend parlement. De rol van Hezbollah is om door te gaan als de meest krachtige militaire macht in Libanon en om strategische controle te behouden,” zei Eiland.

Tevens is hij van mening dat Israël beter af is met een Libanon dat formeel bestuurd wordt door Hezbollah, “want zodra ze het vuur openen op Israël, is het niet [alleen] Hezbollah, maar de gehele Libanese staat die hiervoor verantwoordelijk is. Dat schrikt hun af en heeft veel voordelen.”

“Hetzelfde geldt voor Hamas in Gaza,” zei Eiland.

Volgens Shlomo Brom, directeur van het programma voor Israëlisch-Palestijnse Betrekkingen bij het INSS, is het onmogelijk te weten wat er kan gaan gebeuren in de toekomst.

“Het is waar dat de protesten een uiting zijn van pro-democratische idealen – en dat is positief – maar we weten niet hoe het zal eindigen”, zei Brom. Zelfs in Tunesië, waar de islamisten zwak zijn, weten we niet hoe het zal eindigen. We mogen niet vergeten dat in Iran, aan het eind van de jaren ’70 de opstand tegen de sjah werd geleid door [pro-democratische] jongeren die de straten op gingen, maar dit werd uiteindelijk overgenomen door islamisten.”

Wat volgde was een terugkeer van de verbannen Ayatollah Ruhollah Khomeini die volgens de strengste sjiitische leer een islamitische revolutie voorstond. Tegen de tijd dat de democratische krachten in de gaten kregen dat hun zojuist verworven vrijheden te prooi waren gevallen aan de strenge islamitische wetten van het sjiisme was het al te laat.