Email |  Print | RSS | Comment |  

Het volgende artikel is geschreven door Enid Kooi. Bron: Israel Nieuwsbrief (uitgave oktober 2009/nr. 9/jaargang 24; CIDI)

De Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad sprak op 24 september 2009 tijdens de Algemene Vergadering van de VN. De verwachte Holocaust ontkenning bleef uit, maar zonder het woord ‘jood’ te noemen schetste hij een volledig door antisemitische stereotypen gekleurd wereldbeeld waarin Joden de vijand zijn die de wereld in hun greep houden om moslims kwaad te doen.

Ahmadinejads speech was volgens commentatoren meer gericht op de Arabische straat dan op Iran, om nog maar te zwijgen van de VN. Al in de aanhef zette hij de toon, niet alleen door zijn beroep op Allah, maar vooral door de goed Sjiitische hoop uit te spreken dat imam Al-Mahdi spoedig zal wederkomen en zal overwinnen. Ahmadinejad wierp zich in New York opnieuw op als de grote verdediger van de Islamitische wereld, die hij in nauwelijks bedekte termen afschilderde als slachtoffer van een door Joden gemanipuleerde westen.

In de speech van Ahmadinejad geven de steekwoorden “de wereld overheersen”, “bezetting” en “alle vormen van discriminatie” (denk aan Durban met zijn leus ‘Zionisme is Racisme’) en “broederschap” al aan waar dit heen gaat. Dit alles werkt hij uit met een aanval op het kapitalisme van “zekere machten”, waar tegenover hij “het ontwaken van volken” stelt en de “verspreiding van de vrijheid”.

Over die “zekere machten” zei de Iraanse president ook: “Wij kunnen niet langer accepteren dat een kleine minderheid de politiek, de economie en de cultuur van belangrijke delen van de wereld overheerst via wijd vertakte netwerken, een nieuwe vorm van slavernij instelt, en de reputatie van andere landen, zelfs van Europese landen en de VS, schade berokkent om haar racistische doelen te bereiken.”

Ahmadinejad had het woord ‘Jood’ niet genoemd, maar deze oude antisemitische fantasie over “een kleine groep” die de wereld overheerst volgde naadloos op zijn tirade over (het ook niet bij name genoemde) Israel. De antisemitische sneer ging vertegenwoordigers van veel EU-landen te ver. De meeste, Nederland, voorop, verlieten hierop de zaal. Tevoren al was op voorstel van minister Verhagen afgesproken dat de EU-landen dit zouden doen als Ahmadinejad opnieuw de Holocaust zou ontkennen. Naast Nederland vertrokken ook Zweden, Frankrijk, Engeland, Italië, Duitsland, Australië en Nieuw Zeeland; de VS, Israël en Canada stonden al buiten, omdat zij de speech boycotten. Opmerkelijk was, volgens een bericht in de Jerusalem Post, dat de afgevaardigden van de EU-landen Spanje en Bulgarije bleven zitten.

Wat Israel betreft contrasteerde Ahmadinejad onder meer de termen ‘genocide’, ‘onmenselijk’ en ‘verboden wapens’ met de ‘thuisland’ en ‘legitiem recht op zelfverdediging’ (van de Palestijnen). De tirade tegen de VS toonde wat de Iraanse president vindt van Obama’s ‘uitgestoken hand’, maar tegen die tijd was de zaal al grotendeels leeg. Ook Ahmadinejads oplossing (de heilige Koran) en zijn mooie woorden over de heilzame veranderingen die deze over de wereld zal brengen, inclusief een einde aan nucleaire proliferatie, ontgingen zo de meeste afgevaardigden.

De speech van Ahmadinejad toonde opnieuw dat hij zich weinig gelegen laat liggen aan de Westerse wereld. Ahmadinejad is niet van plan te stoppen met het door het Internationale Atoomenergieagentschap als illegaal getypeerde Iraanse nucleaire programma. Hij stelt dat zijn land net als andere landen een vreedzaam programma mag hebben. Steeds minder mensen geloven echter dat het programma werkelijk vreedzaam is.

Na de VN vergadering bleek dat Teheran een tweede nucleaire fabriek bouwt. Daarbij heeft het land meerdere malen testen uitgevoerd met ballistische raketten die Israel en delen van Europa kunnen bereiken. De leden van de VN Veiligheidsraad hebben tijdens de zitting van de Algemene Vergadering ingestemd met een resolutie tegen de verspreiding van nucleaire wapens. Ook wordt al enige tijd overwogen het sanctieregime tegen Iran te verzwaren. Inmiddels heeft Rusland aangegeven daar niet meer afwijzend tegenover te staan. Na het bekend worden van het bestaan van een tweede fabriek en na de raket oefeningen bestaat de kans dat ook andere landen hiermee in zullen stemmen.

Op 1 oktober spraken de vijf permanente leden van de VN-raad plus Duitsland met Iran over zijn nucleaire ambities. Tijdens deze gesprekken beloofde Iran dat het Internationale Atoomagentschap volledig toegang krijgt tot de nieuwe verrijkingsfabriek en dat Teheran alle medewerking zal verschaffen. Het westen bereidt echter nieuwe gesprekken voor en is van plan om nieuwe sancties tegen het Moellah regime te ontwerpen. Of deze sancties ook zwaarder zullen zijn, zal dan blijken.

basiji militie

Ahmadinejads Basiji achtergrond en de komst van imam Al-Mahdi

In de aanhef van zijn speech voor de Algemene Vergadering van de VN sprak Ahmadinejad de hoop uit dat de komst van Imam al-Mahdi bespoedigd zou worden en dat hij zal overwinnen. Wat er moet gebeuren om die komst te bespoedigen zei hij er niet bij, maar in het licht van Ahmadinejads militante Basiji achtergrond versterkt dit de twijfels over de vreedzame bedoelingen van Iran’s nucleaire programma.

De twaalfde imam, al-Mahdi, wordt door Sjiieten gezien als een messias van de Islam. Deze imam viel als klein jongetje in de negende eeuw in het Iraanse stadje Jamkaran in een waterput, maar volgens de overlevering zal hij als een volwassen man samen met Jezus terugkeren om de wereldorde te herstellen en te zorgen voor goedheid en verbetering. Ahmadinejad gelooft dat de imam pas terug komt als de weg is vrijgemaakt van vijanden en hij is er van overtuigd dat hij hiervoor moet zorgen. Zo zei hij in een speech op een theologische conferentie in 2005: “De belangrijkste taak van onze revolutie is om de weg te bereiden voor de terugkeer van de Twaalfde Imam.”

De gedachte dat de weg vrijgemaakt moet worden van vijanden, is in de wereld geholpen door de Ayatollah Khomeini. Deze geestelijke heeft het oorspronkelijke messiasverhaal uitgebreid met de bewering dat Moslims hun wapens op moeten pakken om de komst van de Mahdi te bespoedigen. Oorspronkelijk was het doel van deze toevoeging op het imamverhaal de jonge Basiji’s te motiveren.

De Basiji-e Mostazafan (‘de mobilisering van de onderdrukte’), is een paramilitaire organisatie die het martelaarschap als het hoogste goed ziet en die met name veel kinderen indoctrineerde met het verlangen om te sterven voor Allah. Deze organisatie is in het leven geroepen door Khomeiny in 1979. Tijdens de Iran-Irakoorlog stuurde hij tienduizenden jonge Basiji’s slecht bewapend als martelaren naar de frontlinie van het slagveld of een mijnenveld in. Het was hun plicht om door te blijven lopen ook al werd er op hun geschoten of liepen ze door het mijnenveld. Op deze manier vormden zij een schild voor de ervaren militairen.

Om deze kinderen aan te moedigen om op deze manier de dood in te lopen, zette het regime een show op. Er verscheen meerdere malen plotseling een mysterieuze man aan de frontlinie. Deze man, die de twaalfde imam moest voorstellen, reed op een paard en droeg een middeleeuws kostuum. Zijn gezicht was niet zichtbaar. Wanneer de kinderen de schijnbare imam zagen, reageerden zij in eerste instantie emotioneel. Ze renden naar de imam toe en begonnen te bidden of te huilen. Na deze emoties veranderde hun angst en vermoeidheid in motivatie om verder te lopen. Tijdens het lopen zongen de kinderen ook liederen over de Slag van Karbala, waarin imam Hoessein, kleinzoon van de profeet Mohammed, werd gemarteld en gedood.

Hoessein wordt geëerd als een martelaar die een opstand tegen de ‘tirannie’ van Khalief Yazid leidde. Nadat deze opstand was verraden, werd Hoessein vermoord met 33 lanssteken en 34 zwaardsneden, waarna hij werd onthoofd en zijn lichaam vertrapt door paarden. Hij is het grote voorbeeld van de jonge Basiji’s. Zij droegen tijdens hun tochten plastic sleutels (‘made in taiwan’) om de nek, die de toegangspoorten van het paradijs moesten openen.

Ahmadinejad was destijds een van de Basiji-instructeurs die de kinderen klaarstoomde voor hun martelaarsdood. Dit verklaart de Duitse schrijver en politiek wetenschapper Matthias Kuntzel in zijn essay ‘Ahmidinejads wereld’. De verkiezingszege uit 2005 heeft de president te danken aan de Basiji en hij laat zich nog vaak zien in Basiji-uniform tijdens publieke aangelegenheden. De organisatie zelf dient tegenwoordig als beschermer van het Moellah-regime. Na de laatste verkiezingen werden de Basiji’s bijvoorbeeld ingezet om de “orde te handhaven” tijdens de recente protesten.

Mullah and the basiji

Mazzeltov,

Crethi Plethi

 Email  Print